Ömer Doğru
Aile Danışmanı & İletişim Uzmanı
Ayrılıkta Çocuk Eğitimi  İnsan hayatında evlilik önemli bir dönüm noktasıdır ve çok özenle araştırtılıp karar verilmesi gereken bir durumdur. Bu özel durumun da en özel ve anlamlı yanı çocuk sahibi olmaktır. Çocuk sahibi olabilen çiftlerin evliliklerini sürdürebilmeleri ve çocuklarını sağlıklı yetiştirebilecekleri bir ortam sağlamaları konusunda daha fedakar ve sorumlu davranırlar. Ancak bazen tüm çabalara rağmen evlilik süreci sona ermek zorunda kalabiliyor ve insanlar hiç istemedikleri halde ayrı kalarak çocuklarından ayrı yaşamak zorunda kalacakları sıkıntılı bir sürece başvurabilirler. İşte bu süreçte ailelerin yapmamaları gereken bazı prensipleri ele alacam. Çocuk eğitiminin anne karnında başladığını söylersek yanlış olur. Sözün doğrusu “anne-baba olmaya aday her genç kız ve erkeğin eğitimiyle başlar” olmalı. Söylendiğinin aksine, bu en önemli eğitim işi, annelerin görevi, babaların müdahale ve kontrol alanı değildir. Eşler bu görevde müşterektir, Yaratıcımıza verilecek hesap konusunda müşterek olunduğu gibi. Her ne kadar babalar çok etkili görünmeseler de eşler arasındaki eğitim tarzı uyuşmazlıkları, işleri her zaman zora sokar. En kötü karar bile kararsızlıktan iyidir. Aile içi uyuşmazlıklar özellikle çocuk eğitimi konusunda tamir edilmesi güç sorunlara yol açar. Bunu bertaraf edebilmenin yolu, eşler arası iletişim sorunlarını çocuk sahibi olmadan önce halledebilmekten geçer. Dolayısıyla evlilik gibi ciddi bir işe kalkışmadan önce kişilerin ilgi alanlarına, nasıl iyi eş olunur ya da evlilik içi hukukun incelikleri nedir, nasıl yemek pişirilir, konularının yanında, bu mukaddes birlikteliğin niteliğinin en can alıcı göstergesi, çocukların eğitimi de girmelidir. Çocuk eğitiminde en temel davranışın “kararlılık” olduğunu göz önüne alırsak, bu tip eğitim uyuşmazlıkları içinde olan ailelerin çocuklarının, ebeveynlerini çileden çıkartıcı sorunlar yumağı olduğunu söyleyebiliriz. Aile içi iletişim sorun olmaktan çıkmadığı sürece, eşler arasındaki fikir ayrılıklarının, özellikle çocuklar hakkında olanları, asgari müştereklerde birleşmediği sürece sorunlar halledilemez. Anne ya da baba kendini bu konuda yetiştirmiş olsa bile. Kısacası çocuğun annesinin kim olduğu, eğitiminin ne düzeyde olduğu, eş olmaya liyakatinin ne denli yeterli olduğu tek başına etkili olamıyor, aynı zamanda babanın da. Dolayısıyla karşımıza en az çocuk eğitimi kadar önemli, belki de daha önemli olan eşler arası iletişim sorunu çıkıyor. Bu konuda mahir olmayan eşler, sık sık karşılaşılan hayati kararlarda bir yığın sorun yaşarlar. Açıkçası onların yaşadığı sorunlar değildir önemli olan. Bu sorunların çocuklarının üzerinde bıraktığı tesirlerdir. Kişilik bozukluklarından, davranış bozukluklarına kadar geniş bir yelpaze işte bu sorunlu çocukları beklemektedir. Daha doğrusu “sorunlarını çözememiş ebeveynlerin” çocuklarını beklemektedir. Günlük hayatımızda temel hedef ailenin bütünlüğü ve çocukların bu bütünlük içinde hayatı anne ve babalarının davranışlarından öğrenmesidir. Çünkü anne ve babalar çocuklar için birer idoldür ve hayatlarının en önemli kararlarını verirken onların davranışlarından yola çıkarak verirler. Ama tüm bu çabalara rağmen eğer bu başarılamamışsa ve aile bölünmüş veya anne ve baba hakkın rahmetine kavuşmuşsa geriye kalan ebeveynin yapması gereken ve çocuklarını en az hasarla bu durumdan çıkarmak için birkaç kılavuz davranış ve tutum; 1. Ayrılık kararı alındığında mutlaka beraber çocuğun anlayacağı bir dille anlatılmalı ve güven telkin edilmelidir. Anne, babanın yokluğunda babanın neden evde olmadığını net ve çocuğun anlayabileceği bir dille ve zamanlaması iyi hesaplayarak açıklamalıdır .Bu konuda eğer evi terk etmesi gereken birisi varsa mümkün mertebe erkek olmalıdır ve çocuklar büyüdükleri ortamlarında hayalleriyle büyümeleri gerekmektedir. 2. Eğer baba hayatta değilse, çocuğun baba ile ilgili soruları cevapsız bırakılmamalıdır. 3. Eşler boşanmışsa ve yine çocuğun soruları varsa mutlaka cevaplanmalıdır. Baba ile ilgili olumsuz düşünceler çocuklara asla yansıtılmamalı, babanın olumlu yönleri aktarılmalıdır. Çünkü sizin için kötü olan eş onun babası veya annesidir. Siz onu kötüleyince onun yarısına hakaret ettiğinizin farkında değilsiniz. Çocuk bir çok nedenden ötürü susabilir ve sizi destekler görünebilir ama s,iz üzülmeyin diye yapar bunu . 4. Çocuk hiçbir zaman anne-baba arasında aracı olmamalıdır. Onları kullanmayın, duygularını istismar etmeyin ve kendi haklılığınızı ispatlamak için delil olarak kullanmayın. 5. Evde mutlaka disiplinli bir ortam sağlanmalıdır. Disiplin despotizim değil, anlaşmalı kural koyma ve bunlara beraberce uyma becerisidir. 6. Çocuğun cinsiyeti gözetilmeksizin mutlaka evde yaşına uygun sorumluluklar verilmelidir. Ona güvendiğinizi ve önemsediğinizi hissettirin. 7. Çocukları önce dinlemek ve anlamak gerekir. 8. Çocukların cinsel kimliklerinin oluştuğu dönemde soruları varsa doğru, açık ve net cevaplanmalıdır. 9. Babanın yokluğunda, özellikle erkek çocuklarının olumlu yönden özdeşim kurabileceği dayı, amca vs. gibi aile içinden bir büyüğüyle vakit geçirmesi sağlanmalıdır. 10. Çocuk mümkün olduğunca özgüven geliştirici aktivitelere yönlendirilmelidir. 11- Unutmayın Sevdiğinizi söylemekle sevdiğinizi hissettirmek farklı şeydir. Sevginizi hissettirmiyorsanız söylemeniz bir anlam taşımaz. Dinlersen anlarsın, anlarsan tanırsın, tanırsan seversin, seversen doğru bir iletişim kurarsın ve sevdiğini hissettirirsin. 12-Çocuklarla Doğru İletimin Kaynağı ailedir. Ailede Alınan Yanlış Bir İletişimi Hiç Bir Okul Düzeltemez. Yrd.Doç.Dr.Ömer DOĞRU Aile Danışmanı & İletişim Uzmanı |
|
2013 kez okundu
YorumlarÇOCUKLARIMZ 05/09/2015 22:10 Te kelimeyle muhtesem bur yazi. Seni tanimak cok ozel bir duygu gercekten sansli hisediyorum kendimi yuregine saglika HAYRİYE YILMAZ Ayrilmak 05/09/2015 22:40 Hocam cok yerinde bir yazi ve cok ogretici.evet malesef kimse ayrilmak icin evlenmez ama aciyi cocuklar celer. Yuregine saglik Koca Yurekli Adam fatma mollaoğlu |