Bir kadın düşünün dört tarafı olumsuzluklarla dolu...
Hayatı boyunca hep birilerinin üzerine alması gereken sorumlulukları üstlenmiş..
Evin hem erkeği hem kadını olmuş..
Ticari alışverişlerde tüm imzaların ona ait olduğu bir kadın...
Görünüşte evli ama içerik olarak tek başına bir kadın...
Yanında "adam olmak" düşüncesinden çok uzak biriyle bir evi paylaşan...
Sorumluluk duygusundan uzak biriyle hayatına devam eden bir kadın.. Bu kadın düşünün ; bir anne aynı zamanda ...Yani yükü oldukça ağır...Hem eş olmak zorunda ,hem anne,hem çalışan...Tüm bunların içinde kendisi olma şansı olmayan...Yıllarca hayatın renklerinden uzak yaşayan bir kadın...Siyah beyaz hayatın içinde her yeni güne ; kirayı,faturaları,borçları ,evin giderlerini,çocuklarının üstünü başını,okulunu .....düşünen bir kadın olarak başlayan bir kadın..Kıt kanaat geçinmekten öte bir hayat tanımayan bu kadının her yeni güne çareler üretmek düşüncesiyle girdiğini düşünün... Varsa yoksa "eşim ,çocuklarım"diyen bir kadının kendine zaman ayırması,kendine bakması ,kendini düşünmesi ne kadar mümükünse bu kadın için de bu yazdıklarım o kadar mümkün... Hani eş de eş olsa ....kadir kıymet bilmeyen cinsinden ..Kadın ruhundan anlamayan ,tek bildiği kadını küçümsemek olan...Söz ve davranışlarıyla kadını ayrı hırpalayan,kadının tüm yaşam enerjisini ondan alan bir eş... Kadına ve çocuklarına evi zindan eden bir adam...Bir kadın düşünün;yıllar içinde kendine özgüveni,inancı kaybetmeye başlamış... Onu tek ayakta tutan gücü çocuklarından almış hep düştüğü yerden kocaman yaralar alsa da kalkmış ve yoluna devam etmiş bir kadın... Bir kadın düşünün yıllardır hem bu adama katlanan hem de evin geçimi için sabahın köründe yollara düşen...Bir kadın düşünün ayaklarını şöyle uzatıp da "oh be dünya varmış" diyerek keyif yapmak duygusunu tadamamış... Hep kendinden çok eşini ,çocuklarını düşünerek ömrünün yarısını geçirmiş "kendine bakmak"fikrini hep yarınlara " bir gün feraha erişecekleri hayali" ile ertelemiş bir kadın düşünün.. Yıllar yılları kovalamış ne yaptıysa olmamış bir kadın ..Bakmış ki oldukları yerde sayıyorlar..Eş aynı eş zulmeti incitmeleri her geçen gün daha da artan...Kendisi aynı kadın kendine bakmaktan uzak bir kadın.. Ve tüm bunların ışığında yorgun düşmüş kadın düşünün ve günün birinde bu yorgunluğunun onun kendisine gelmesini sağlamış bir kadın düşünün .. Kendi kendisine "niye hep fedakarlığı ben yapmak zorundayım,niye hayatın tüm yükünü ben taşımak zorundayım en önemlisi de ben bunları yapıyorsan yanımdaki adamın benim hayatımda işi ne?!"diye kendisini sorgulayan bir kadın düşünün .. Fazla fedakar, verici bir kadın modundan çıkmadıkça haytından,sağlığından ve kendisinden ödün vermeye devam edeceğini ve asla kendisiyle ilgilenmeye,kendisine bakmaya vakti olmayacağını düşüne bir kadın... Yıllar sonra bir kadının kardelen gibi karların arasından gün ışığına taptaze yeniden doğmuş gibi hayata gülümsemesi diyebiliriz biz bu uyanışına.... .Eşinden ve çocuklarından başka bir hayatın var olduğunu bilse de cesaret edip adım atamadığı bu hayata şimdi cesur bir asker edasıyla adım attı...Herşeyden önce sabit şekilde kendini odakladığı "ben hariç herkesin iyiliği için"düşüncesini terk ederek..Şimdi "önce ben" diyerek...işyeri ümit ettiği gibi iş yapamasa ve kapatılsa da,borçları olsa da ,maddi sıkıntı çekse de.... Tüm bu olumsuzluklara rağmen ; *Pes etmeme kararı aldı artık.. *Kendisine güvenme,inanma kararı aldı ... *Yıllardır asalak gibi hayatından her bağlamda çalan insanı geride bırakma kararı aldı ... *Çocuklarının üzerlerine düşen sorumlulukları alması şartı ile çocuklarına anne olmaya devam etme kararı aldı ... *Kendisiyle ilgilenme;kendisine bakma,kendisine zaman ayırma kararı aldı... *Hedeflerini küçültme kararı aldı Şimdi o her yeni güne "kendimi şimdi daha çok seviyorum ve kendimle gurur duyuyorum"diyen bir kadın.....)) :::Alıntı:::
Yrd.Doç.Dr.Ömer DOĞRU
Aile Danışmanı & İletişim Uzmanı