Soruyorum evliyim diyor... 

Evlimisin gerçekten? Bir eşin varmı? Yoksa kendini evlimi zannediyorsun?

Senden bi haber eşin. 

İşe giderken nereye gidiyorsun diye sormayan, işten geldiğinde kalkıp seni karşılamayan bir eşemi eş diyorsun sen. 

Biz küçükken bizim evde bir baba vardı. 

Nasılmı babaydı; bizim için kendini feda eden babamız, bizim için onun bunun ağız kokusuna katlanıp, yıllarca hiç bıkmadan usanmadan çalışan babamız. 

Bizlerin rızkına kendini adamış babamız. 

O işe gideceği zaman uykulu isek uykumuz açılırdı, çıkar kapının önüne hep beraber uğurladığımız babamız. İşten geleceği saat yaklaşınca bi değişik heyecan olurdu içimizde. 

Evin içinde zaman yaklaştıkça babanız gelecek sesleri dolaşmaya başlardı. 

Tabi mimarı annemdi. Biz çocuğuz ne anlayacağız işten ekmek parasından babanın gelmesinden gitmesinden. Böyle bir anne, babayı baba yapandı. Yaşımız ilerledikçe bazı şeyleri düşünmeye başladık. Mesela bazı günler babam gelir gelmez ufacık şeylere sinirlenir anneme kızardı. Birgün anneme, anne babama hiçbirşey demiyorsun sana kızdığında dedim. Annem dediki; oğlum işyerinde kötü bişey olmuştur morali bozuktur ben karşılık versem kavga çıkar ne gerek var. Sende görüyorsun bir iki saat sonra zaten morali düzeliyor sizinle oynamaya başlıyor. Şuan daha iyi anlıyorum babam yüce bir adamdı ama onu yüce yapan değerli annemmiş. 

Ne değişti? Benim babam babaydıda biz neyiz? Babam bizlerin rızkı için çalışıorduda biz ne yapıyoruz? 

Biz niye sabah erkenden kimsenin ruhu duymadan işe gidiyoruz.

Biz akşam işten geldiğimizde niye evde heyecan olmuyor niye karşılanmıyoruz? 

Fabrikada bi usta başı var haksız yere bana bağırdı çağırdı, sustum. Mecburum çocuklarım var, susmalıyım eşim var. Onların gelecekleri var susmalıyım. O akşam eve gittiğimde hala aklımda ustanın haksız yere bağırışı vardı; evden içeri girdim haliyle moralim bozuk. Sonuç bir hafta benimle konuşmadı eşim. Gerekçesi olarakta yüzüne bile bakmamışım o gün. Şeytanın oyuncağı olmuş anneler oldukça babaların vay haline. Şimdi anlıyorum annemin ne kadar büyük insan olduğunu. Şikayetler üzerine kurulmuş bir evlilik yazık. İnsan kocasını şikayet edermi? İnsan karısını şikayet edermi? O sensin sende o. Siz bir bütünsünüz artık. Ufacık bir şeyi olay yapan küsen sitem eden şikayet eden bir kadınsanız kusura bakmayın siz o evliliği bitirmek için uğraşan şeytanın kendisisiniz. Yada farklı hayaller peşinde koşmak için planlarınızı işletiyorsunuz. 

Aynı evde yaşıyorsunuz yanlışlıkla sesiniz yükselse bahane edip kavga çıkaracak eşiniz var ve evli olduğunuzu söylüyorsunuz. Kavga ederken hala size sen diyen bir eşiniz varsa, uğraşmayın eşiniz size veya siz ona sen öle yaptın sen böle yaptın diyebiliyorsa; SEN EVLİ DEĞİLSİN! Sen ve sen SİZ olAmadığınız sürece evliyim demeyin. Tüm ailelere kocamaaaan mutluluklar... Alinti

 Yrd.Doç.Dr.Ömer DOĞRU 

Aile Danışmanı & Iletişim Uzmanı